Snorrebot
Een Snorrebot (in het Engels Bullroarer) is een merkwaardig prehistorisch muziekinstrument. Het is een oud ritueel muziekinstrument en een voorwerp dat historisch werd gebruikt om over grote afstanden te communiceren (geluidsignalen). Het ontstond in de paleolithische periode en wordt gevonden in Oekraïne.Deze vondst kwam uit 18.000 v. Chr. Antropoloog Michael Boyd, een expert op het gebied van de Snorrebot, beschrijft een aantal gevonden exemplaren in Europa, Azië, Afrika, Amerika en Australië.
In het oude Griekenland was het een heilig instrument dat werd gebruikt in de Dionysische Mysteriën en wordt het nog steeds gebruikt in rituelen over de hele wereld.
Het was een belangrijke muzikale technologie onder de Australische Aboriginals, die werd gebruikt bij ceremonies en om te communiceren met verschillende bevolkingsgroepen over het hele continent.
Veel verschillende culturen geloven dat de geluiden die ze maken kwade invloeden afweren.
Bouw en gebruik
Een Snorrebot bestaat uit een soort vleugelprofiel (een rechthoekige dun latje van hout ongeveer 15 cm tot 60 cm lang en ongeveer 1,25 cm tot 5 cm breed) aan een lange koord. Meestal wordt de houten lat bijgesneden tot een scherpe rand rond de randen en kunnen kartels langs de lengte van de houten lat al dan niet worden gebruikt, afhankelijk van de cultuur waar die gebruikt wordt.
Het koord wordt aanvankelijk licht gedraaid en de snorrebot wordt vervolgens in een grote cirkel in een horizontaal vlak of in een kleinere cirkel in een verticaal vlak gezwaaid. De aerodynamica van de snorrebot zorgt ervoor dat hij om zijn as blijft draaien, zelfs nadat de eerste draaiing is gedaan. Het snoer windt zich eerst volledig op in de ene richting en vervolgens in de andere, afwisselend.
Het maakt een karakteristiek trillend geluid (zoiets als 'FRRRRR') met opmerkelijke geluidswisselingen die optreden door de draaiing van de snorrebot langs zijn lengteas, en de keuze of een korter of langer snoer wordt gebruikt om de snorrebot te laten draaien. Door de lengte van het koord en de snelheid te wijzigen, en door het vlak waarin de snorrebot wordt rondgedraaid te veranderen van horizontaal naar verticaal of omgekeerd, kan de hoogte van het gemaakte geluid worden gecontroleerd, waardoor het coderen van informatie mogelijk wordt (elke toonhoogte en toonlengte heeft een eigen betekenis).
De lage toon van het geluid legt hele lange afstanden af, duidelijk hoorbaar over vele kilometers op een rustige nacht.
Verschillende culturen gebruiken al minstens 19.000 jaar snorrebotten als muzikale, rituele en religieuze instrumenten en communicatiemiddelen voor de lange afstand. Bijvoorbeeld, vanwege hun wat griezelige geluid, gebruikten sommige mensen in het zuiden van de Verenigde Staten aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw om grappen uit te halen met bijgelovige mensen.
Het instrument lijkt wat op de 'zingende pijp' die populair was in de jaren 1970 en die bij ronddraaien een meer zoemend geluid gaf.