Sleehak
Een sleehak is een hak onder een schoen, laarsje of sandaal. Een sleehak wordt gemaakt van één stuk materiaal, dat is meestal rubber. Daardoor is een sleehak zowel de zool als de hiel van een schoen. De vorm is ontworpen door de oude Grieken. Sleehakken vind je meestal onder vrouwenschoenen. Sleehakken voor mannen hebben meestal juist een lage hak. Uit het begin van de 19e eeuw zijn ook sleehakken bekend, maar die zijn lager dan de sleehakken die in de 20e eeuw in de mode kwamen. Vaak zie je dat een sleehak aan de achterkant veel hoger is dan aan de voorkant, waardoor het in feite een hoge hak wordt, maar dat hoeft niet per sé. Fijn aan een sleehak is dat het gewicht van degene die de schoen aanheeft over een groter oppervlak verdeeld wordt dan bij bijvoorbeeld de stiletto (een vrouwenschoen met een hele lange, dunne hoge hak en puntige neus). Daardoor belast degene die de schoen aanheeft zijn/haar enkels en voeten minder en draagt het dus fijner. In 1930 kwamen sleehakken in de mode dankzij de ontwerper Salvatore Ferragamo, die zijn sleehakken introduceerde op de Italiaanse markt. In die ontwerpen werd vooral kurk gebruikt, omdat dat een licht materiaal is. Zijn ontwerpen waren er voornamelijk op gericht om het comfort van een platte schoen in een hoge hak te stoppen. In 1970 kwamen laarzen met sleehakken in de mode.