Regenmeter
Een regenmeter (ook bekend als een udometer, pluviometer, ombrometer en hyetometer) is een meetinstrument dat door meteorologen en hydrologen wordt gebruikt om de hoeveelheid vloeibare neerslag over een gebied gedurende een bepaalde periode (bijvoorbeeld een dag) te verzamelen en te meten. Het wordt gebruikt voor het bepalen van de neerslag-laag (meestal in mm) die 'gevuld' wordt per vierkante meter (m²). Elk streepje komt overeen met 1 liter water per vierkante meter.
Geschiedenis
De eerste bekende regenval gegevens werden al bijgehouden door de oude Grieken, rond 500 v.Chr.
In 1662 creëerde Christopher Wren in samenwerking met Robert Hooke de eerste regenmeter met kantelbak in Groot-Brittannië. Hooke ontwierp ook een handmatige meter met een trechter waarmee hij metingen verrichtte in 1695.
Het was Richard Towneley die de eerste was die regelmatig neerslagmetingen deed over een periode van 15 jaar van 1677 tot 1694. Hij bracht zijn gegevens uit in het tijdschrift van de Philosophical Transactions of the Royal Society. Towneley riep anderen op tot meer metingen elders in het land om de regenval in verschillende regio's met elkaar te kunnen vergelijken. Samen met publiceerden ze de neerslagmetingen voor Towneley Park en Upminster in Essex voor de jaren 1697 tot 1704.
In Nederland begon in 1705 de waterbouwkundige en cartograaf Nicolaus Samuelis Cruquius in Delft driemaal daags temperatuur, luchtdruk, vocht en neerslag te meten. Hij was overtuigd van het nut van weerkundige waarnemingen om vast te stellen hoe ons land tegen het dreigende geweld van de zee, storm, en regen kon worden beschermd.
Typen regenmeters
Typen regenmeters zijn onder meer maatcilinders, weegmeters, kantelbakmeters en eenvoudig begraven putcollectoren (zeg maar een bak in de grond). Elk type heeft zijn voor- en nadelen bij het verzamelen van regengegevens.
Eén van de nadelen is dat er bij vorst onnauwkeurig metingen ontstaan door bevriezing.