Peter en de Wolf
Peter en de wolf (Russisch: Петя и волк, Petja i volk) is een muzikaal sprookje gecomponeerd door de Russische Sergej Prokofjev voor orkest en een verteller. Het muziekstuk ging werd voor het eerst in 1936 in Moskou uitgevoerd en is wereldwijd zeer succesvol geworden. Het stuk is geschreven in opdracht van een jeugdtheater in Moskou.
Elk personage in het verhaal wordt verbonden aan een specifiek muziekinstrument en heeft elk een eigen herkenbaar motief, het zogenaamde leitmotief (melodietje):
- Peter - strijkers
- Vogeltje - dwarsfluit
- Eend - hobo
- Kat - klarinet
- Grootvader - fagot
- Wolf - Hoorns
- Jagers - houtblazers en trompet met schoten op pauken en grote trom
Een uitvoering duurt circa 27 minuten.
Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt! |
Het sprookje gaat over de jongen Peter die de tuin uit loopt zonder toestemming van zijn grootvader. Hij ontmoet daar in de grote groene weide een vogeltje die in de boom zit te zingen. In de tuin bevindt zich ook een eend, die samen met Peter de openstaande tuinpoort door gaat, en besluit in het vijvertje dat buiten de tuin is een stukje te gaan zwemmen. De vogel en de eend beginnen met elkaar ruzie te maken. "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt vliegen?" zegt de vogel (wat overigens niet klopt, want een eend kan wel degelijk vliegen). De eend antwoordt: "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt zwemmen?"
Terwijl beide vogels ruzie maken, komt er een kat aangeslopen. Net op tijd weet Peter de twee ruziemakers te waarschuwen en de vogel vlucht weer veilig de boom in, terwijl de eend naar het midden van de vijver zwemt. Terwijl de kat om de boom cirkeltjes loopt, en loert naar de vogel, komt de grootvader van Peter naar buiten. Grootvader begint te mopperen op Peter. Hij waarschuwt hem en zegt dat er wolven in de buurt zijn. Maar Peter is dapper en zegt: "Ik ben niet bang voor wolven." Grootvader vindt het maar niets en sleurt hem mee terug de tuin in en doet het hek op slot.
Niet lang daarna komt er inderdaad een wolf uit het bos. De kat klimt snel de boom in. De vogel ziet dat en hipt uit voorzorg van tak naar tak om toch maar weg te blijven van de kat. De arme eend raakt in paniek, springt het vijvertje uit en probeert weg te rennen. Na een korte achtervolging heeft de wolf de eend te pakken, en eet die in één hap op.
Peter hoort de herrie en wil zien wat er buiten het hek gebeurt. Hij rent naar binnen, pakt een touw met een lus aan het eind, en slingert die over het muurtje heen, zo de boom in. Hij klimt via het touw over het muurtje de boom in. Peter bedenkt een plan: Hij vraagt aan de vogel om de wolf te plagen door hem af te leiden. De vogel cirkelt om de kop van de wolf heen, die ook hem probeert te vangen. Met zijn happen lukt het hem toch niet om het snelle, slimme vogeltje te vangen. Ondertussen trekt Peter vanuit de boom zijn touw in, hij laat de lus om de staart van de wolf zakken. Hij trekt de lus aan en bindt het touw aan de boom vast zodat de wolf met zijn staart aan de boom gevangen zit.
De wolf merkt dat hij vast is en raakt in paniek. Door zijn gespartel en gedraai gaat de lus alleen maar strakker zitten. Op dat moment komen een paar jagers al schietend met hun geweren het bos uitgelopen. Ze zien de wolf, maar net als ze op het punt staan te schieten, springt Peter ervoor. Hij vindt dat de wolf moet blijven leven en naar een dierentuin moet worden gebracht.
Zo gezegd, zo gedaan. De wolf wordt in een optocht naar de dierentuin gebracht. Peter loopt voorop, daarna de jagers met de wolf, daarachter de kat en aan het einde de chagrijnige grootvader die hoofdschuddend moppert: "En als Peter nou niet de wolf had gevangen? Wat dan?"
De optocht loopt zo naar de dierentuin, met daarboven het dappere vogeltje. En als je heel goed luistert, kun je de eend nog horen kwaken binnenin de wolf. Want in zijn haast heeft de wolf haar levend opgeslokt.