Mahatma Gandhi
| Mahatma Gandhi | |
|---|---|
| |
| Mohandas Karamchand Gandhi (Omstreeks de late jaren 1930) | |
| Naam voluit | Mohandas Karamchand Gandhi (Gujarati: મોહનદાસ કરમચંદ ગાંધી) |
| Geboren | 2 oktober 1869 |
| Geboren te | Porbandar, Kathiawar Agentschap, Brits-Indië, nu  India
|
| Overleden | 30 januari 1948 (vermoord) |
| Overleden te | New Delhi, India
|
| Gehuwd met | Kasturba Makharji (uitgehuwelijkt, kinderhuwelijk) |
| Partij | Satyagraha en Indiase onafhankelijkheidsbeweging |
| Religie | Hindoeïsme |
| Functie | spiritueel leider van India |
| Functie(s) | |
| Indiase jurist en politicus, die nationaal en spiritueel leider van India | |
Portaal  Politiek
| |
Mahatma Gandhi (1869-1948, gehele naam Mohandas Karamchand Gandhi, Mahatma = grote ziel) was een held, vrijheidsstrijder van India en een voorstander van geweldloos actievoeren. Gandhi werd geboren in een tijd dat Groot Brittannië bijna een kwart van de wereld min of meer kon beschouwen als een kolonie. Het belangrijkste deel werd de kroonkolonie genoemd, namelijk het gebied dat tegenwoordig India, Pakistan, Bangladesh, Buthan en wat gebieden er omheen. Gandhi werd geboren bij rijke hindoe ouders. Hij werd als 13-jarige jongen uitgehuwelijkt. hij ging rechten studeren aan de Universiteit in Engeland. Hij voelde zich een trotse inwoner van het Britse Rijk. Hij had echter moeite met de eetgewoontes in Engeland, omdat hij een vegetariër was. Toen hij klaar was met zijn studie Rechten, ging hij aan de slag als advocaat. Dat verliep echter maar moeilijk, niet in de laatste plaats omdat hij erg verlegen was. Daarom ging hij werken in Zuid-Afrika. Daar werd hij echter gediscrimineerd vanwege zijn getinte huidskleur. Hij feit dat hij niet gewoon eerste klasse mocht reizen in de trein vanwege zijn huidskleur was een belangrijk moment omdat hij toen min of meer besloot om te strijden voor gelijkberechtiging van Indiërs naast de blanken. Zo organiseerde hij een protest tegen de pasjes die Indiërs moesten hebben, iets wat voor blanken niet nodig was. Het leverde hem gevangenisstraffen op en harde klappen van de politie. Uit boosheid over alle onrechtvaardigheid, legde Gandhi al zijn verlegenheid af.
Strijd in India
Omdat de protesten in Zuid-Afrika in de kranten kwamen, werd Gandhi bekend in Groot Brittannië en vooral in India. Toen hij daar aankwam, werd hij als een held ontvangen. Hij werd al snel de leider van de afscheidingsbeweging. Dat was een groep Indiërs die onafhankelijk wilde worden van de Britten. In die tijd werkten de hindoes en de moslims goed samen. Gandhi wilde een geweldloos protest. Hij wilde dat de Indiërs gingen demonstreren en vooral geen geweld gebruiken. Verder probeerde Gandhi om de Indiërs minder afhankelijk te laten worden van hun Britse moederland. Hij vond dat de Indiërs maar beter zelf hun kleding konden weven. Gandhi ging dan ook zelf zijn kleding weven. Hij ging zich ook steeds meer op een Indische manier kleden. Dat betekende in de loop der tijd steeds vaker dat hij best wel weinig kleren aanhad, vaak zelfs alleen een lendendoek. In 1930 begon hij vanuit zijn woonplaats een zoutmars. Hij wilde zo protesteren dat al het Indische zout door Engelse bedrijven werd gebruikt om er voor het voedsel bruikbaar zout van te maken. Hierdoor was de zoutprijs een beetje hoger dan het zou kunnen. Hij vond dat Indische bedrijven de mogelijkheid moesten krijgen om hun zout te verwerken.De Britten lieten het gebeuren. Het gevolg was dat de mars een grote triomftocht werd. Er sloten zich steeds meer Indiërs aan bij Gandhi. Het maakte hem zelfs wereldberoemd. Zo beroemd zelfs, dat het Amerikaanse weekblad Time hem uitriep tot de man van het jaar.
De onafhankelijkheid
Hij vocht jarenlang tegen de Britse onderdrukking van zijn land India. Op 15 augustus 1948 was het zo ver: onafhankelijkheid van Groot Brittannië. Het ging echter wel heel anders dan Gandhi het had gewild. De hindoes en vooral de moslims wilden niet samenleven in één land. Ze wilden een eigen land. Beide godsdiensten hadden hun eigen dingen die ze belangrijk vonden. De Indiërs geloofden in de Heilige Koe, wat betekende dat koeien veel vrijheid hadden. Zo mochten ze gewoon over de weg lopen. Je moest dan met je auto maar hopen dat het het allemaal goed ging en dat de koeien geen rare dingen dingen doen. Voor de moslims waren varkens weer heel belangrijk. Die waren onrein en mocht je vooral niet eten. Gandhi wilde beide godsdiensten samen in een land land hebben. Het moest een land van tolerantie worden, beter dan de Engelsen. Omdat Gandhi in zijn strijd steeds geweldloos was geweest, hoopte hij dat het zou worden overgenomen. Echter er ontstonden steeds grotere spanning tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Het probleem was dat hindoes en moslims door elkaar woonden en het moeilijk was om grenzen te trekken tussen gebieden waar moslims en waar hindoes leefden. Het gevolg was dat moslims gingen verhuizen naar gebieden met een moslimmeerderheid en hindoes naar gebieden met een Hindoemeerderheid. Tijdens die volksverhuizingen werden veel moorden gepleegd. Men schat het aantal doden op een miljoen. Gandhi was er woedend over en besloot tot een hongerstaking. Dat zorgde ervoor dat het moorden stopte. Zo heeft hij dus voorkomen dat er vele honderdduizenden mensen zouden sterven.
Moord op Gandhi
Niet lang na de onafhankelijkheid werd Gandhi vermoord. Dat was op 30 januari 1948. Hij werd vermoord door een extremistische hindoe die vond dat Gandhi veel te toegefelijk was naar de moslims. Gandhi wilde juist naar een moskee gaan om samen met bepaalde moslims groepen te bidden voor eenheid in India. Gandhi werd door de moslims gezien als een hindoe, maar Gandhi noemde zich vaak een hindoe, een moslim en een christen tegelijkertijd. Toen Gandhi werd begraven, kwamen er miljoenen. Langs de hele weg stond het vol met mensen die hem de laatste eer wilden bewijzen. Hij werd internationaal veel geëerd, ook in Groot Brittannië, waar hij veel aanhangers had.
Gandhi als voorbeeld
Een voorbeeld van Gandhi was pater Damiaan. Met de Russische graaf Leo Tolstoj onderhield hij een correspondentie. Gandhi zelf was het grote voorbeeld van Martin Luther King en Nelson Mandela gedurende zijn laatste periode in gevangenschap en vele andere politici.