Marianne Thieme
| Marianne Thieme | |
|---|---|
| |
| Marianne Thieme | |
| Naam voluit | Marianne Louise Thieme |
| Geboren | 6 maart 1972 |
| Geboren te | Ede |
| Gehuwd met | Jaap Korteweg |
| Partij | PvdD |
| Religie | Zevendedagsadventisten |
| Functie | Partijleider |
| Aantreden | 2002 |
| Aftreden | 2019 |
| Functie(s) | |
| Partijleider Fractievoorzitter Tweede Kamer Lid Tweede Kamer | |
Portaal  Politiek
| |
Marianne Louise Thieme is een Nederlandse politica en dierenrechtenactiste. Ze is mede-oprichter, voormalig partijleider, en voormalig fractievoorzitter (Tweede Kamer) van de Partij voor de Dieren.
Thieme zat tussen 2002 en 2019 namens PvdD in de Tweede Kamer. In die periode was zij ook partijleider en fractievoorzitter. In 2019 verliet zij de politiek en werd opgevolgd door Esther Ouwehand.
Achtergrond
In 1992 begon Marianne Thieme met haar studie Nederlands recht. Ze deed de studie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ze specialiseerde zich in bestuursrecht. Tijdens haar studie koos ze ervoor om vegetariër te worden. Naar eigen zeggen deed ze de studie rechten, omdat ze geïnteresseerd was in de rechten van dieren. Ze was beleidsmedewerker bij stichting Bont voor Dieren van 2001 tot 2004. Daarna werd ze directeur van Stichting Wakker Dier, dit bleef ze tot september 2006. Ze besloot om veganist te worden in 2015.
Partij voor de Dieren
Marianne Thieme richtte de Partij voor de Dieren op op 28 oktober 2002, samen met andere dierenbeschermers als Nico Koffeman. De partij was een reactie op de Nederlandse politiek van dat moment. In de jaren 1990 hadden links-progressieve partijen een vrij grote meerderheid, maar grote veranderingen op het vlak van dierenrechten bleven uit. De kabinetten van premier Wim Kok zetten zich wel in voor een verbod op nertsenfokkerijen (voor bont). Dat verbod werd weer teruggedraaid door kabinet-Balkenende I. Na de val dat kabinet werd de Partij voor de Dieren opgericht. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2003 was ze lijsttrekker. Echter haalde haar partij 50.000 stemmen, net te weinig voor een zetel.
Tijdens de Europese verkiezingen van 10 juni 2004 kreeg de PvdD 153.000 stemmen. Dit was net te weinig voor een zetel in het Europees Parlement. Na deze teleurstelling koos Marianne Thieme ervoor om directeur van Stichting Wakker Dier te worden. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2006 haalde de PvdD twee zetels in de Tweede Kamer. Marianne Thieme vulde er een op. De andere zetel ging naar Esther Ouwehand. De partij behield haar twee zetels tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2010.
In september 2010 stopte Marianne Thieme als partijvoorzitster. Tijdens het partijcongres van 28 november 2010 werd Luuk Floters als haar opvolger gekozen.
Van 24 januari tot en met 15 mei 2012 was Marianne Thieme met zwangerschapsverlof. Esther Ouwehand nam de functie als fractievoorzitter tijdelijk over en Anja Hazenkamp nam haar functie als Tweede Kamer lid over.
Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2012 werd Marianne Thieme opnieuw als lijsttrekker gekozen. De Partij voor de Dieren haalde tijdens deze verkiezingen opnieuw twee zetels. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2017 behaalde partij vijf zetels. Tijdens de verkiezingen was Thieme de enige vrouwelijke partijleider van de partijen in de Tweede Kamer. Ze veroorzaakte ophef door verkleed als Che Guevara op de campagneposter voor 100 jaar vrouwenkiesrecht te staan. Thieme stopte uiteindelijk in 2019 als partijleider van de Partij voor de Dieren. Zij gaf het stokje door aan Esther Ouwehand. Thieme besloot ook uit de kamer te gaan. Haar zetel ging naar Eva van Esch. Volgens Thieme had de partij na 13 jaar nieuw leiderschap nodig en de partij frisse wind verdiende.
Nútopia en LLiNK
Nútopia, de omroep die gaat over dieren, natuur en milieu, werd door Marianne Thieme, samen met anderen, opgericht in november 2003. Nútopia en DeNieuwe Omroep werden samen DeNieuwe Omroep Nútopia in maart 2004. In juni 2005 werd de naam gewijzigd in LLiNK. De publieke omroep LLiNK zond tussen september 2005 en augustus 2010 programma's uit via televisie, radio en internet.
Na de politiek
Na de politiek werd Thieme directeur van de Nicolaas G. Pierson Foundation, het wetenschappelijk bureau van PvdD. Zij bleef dat tot 2023. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2021 was Thieme lijstduwer namens de partij.
Thieme rondde in 2023 haar masterstudie theologie af. In een interview met NPO Radio 1 pleitte zij ervoor dat het christendom "revolutionair moest zijn". Volgens Thieme was Jezus Christus zelf revolutionair en moeten christenen zich inzetten voor de volledige schepping (dus de aarde en al haar inwoners). Eerder haalde Thieme al geregeld uit naar christendemocratische partijen. Ze vond namelijk dat partijen als CDA en ChristenUnie zich te weinig voor dierenrechten en het milieu inzetten.
Sinds februari 2024 heeft Thieme haar eigen podcast met de naam Van Alles de Waarde.
Publicaties
Marianne Thieme schreef het boek De eeuw van het dier. Dit boek werd in mei 2004 uitgegeven door Uitgeverij Houtekiet. In haar boek waren de rechten van dieren het hoofdonderwerp. In het boek werd de link gelegd tussen slavenbevrijding, vrouwenemancipatie en dierenrechten. Het boek is gedeeltelijk een autobiografie en sommige stukjes zijn geschreven door Maarten 't Hart, Rudy Kousbroek, Paul Cliteur en een aantal anderen.
Op 29 januari 2005 maakte ze samen met Rudy Kousbroek een brief openbaar waarin ze aangaven tegen het ritueel slachten van dieren zijn.
Marianne Thieme diende een wetsvoorstel in op 2 september 2008 waarin het onverdoofd ritueel slachten van dieren verboden werd. De Tweede Kamer keurde het goed met 116 stemmen voor en 30 stemmen tegen (totaal 146 stemmen uitgebracht). Op 19 juni 2012 keurde de Eerste Kamer het wetsvoorstel af.
Marianne Thieme schreef het essay Het gelijk van de dieren, het geluk van de mensen. Hierin noemde ze argumenten om minder vlees te eten. Ze geeft aan dat levensbeschouwingen, zoals het christendom, de islam, hindoeïsme, boeddhisme en humanisme, er voor kunnen zorgen dat mensen meer respect hebben voor dieren. In haar boek schrijft ze over de evolutie dat:
|
er niet veel fantasie voor nodig is de beschermwaardigheid van het leven los te zien van een visie op de oorsprong van ons bestaan |
|
En:
|
|
Het zou wel zeer discutabel zijn om 'familieleden' die genetisch nauw verwant zijn aan de mens, te onderwerpen en respectloos te behandelen |
|
In 2016 publiceerde Thieme samen met Ewald Engelen het boek De Kanarie in de kolenmijn. In het boek bespreken Thieme en Engelen de onhoudbaarheid van de politieke keuzes uit die tijd. Voorbeelden zijn het doorgaan met fossiele brandstoffen en de slechte verdeling van voedsel van in de wereld.
In 2019 publiceerde Thieme het boek Groeiend verzet. Hierin keek zij terug naar de oprichting van de Partij voor de Dieren en haar periode in de Tweede Kamer. In 2022 publiceerde zij samen met Jeroen Siebelink een uitgebreidere versie van het boek onder de naam Vasthouden aan jouw idealen: De opkomst van de Partij voor de Dieren.
Prijzen en titels
Na een stemming onder de lezeressen van het vrouwenmagazine Viva werd Marianne Thieme gekozen tot Meest Spicy Politica van 2006. Een verenging van Nederlandse journalisten die over politiek schrijven koos Marianne Thieme Politiek Talent van het Jaar, ook in 2006.
De jongerenorganisatie PerspectieF koos Marianne Thieme in 2008 tot Engel van het Jaar omdat ze zich inzette voor dierenwelzijn en ook omdat ze nadat ze flink kritiek kreeg over haar geloof, toch gewoon door ging. In 2008 werd ze ook tot Dierenbeschermer van het Jaar gekozen door de Dierenbescherming.
Het vrouwenmaandmagazine Opzij koos Marianne Thieme in 2012 tot een van de 100 machtigste vrouwen van Nederland in de categorie politiek. In 2010, 2011 en 2012 stond Marianne Thieme in de Duurzame top 100 van Trouw. In 2012 stond ze op plaats 45, in 2011 op plaats 58 en in 2010 op plaats 39.
Kritiek
Het NRC Handelsblad maakte in maart 2007 bekend dat de belangrijkste sponsor van de Partij voor de Dieren, Niek Pierson, klamboes verkoopt waarvan scheikundige stofjes op dieren worden getest. Marianne Thieme noemde het testen van de stofjes op dieren een "noodzakelijk kwaad", wat voor veel kritiek zorgde.
Het blad Boerderij maakte bekend dat de man van Marianne Thieme jaarlijks 35.000 euro aan landbouwsubsidies ontvangt, terwijl de PvdD tegen deze subsidies is.