Hyperborea

Hyperborea of Hyperboria was volgens de traditie van de Griekse mythologie het land van de Hyperboreeërs, een mythisch volk dat in het verre noorden van Griekenland woonde. Dit land was perfect, met 24 uur per dag zonneschijn.

Op Griekse landkaarten uit de tijd van Alexander de Grote wordt Hyperborea afwisselend afgebeeld als een schiereiland of eiland, geplaatst voorbij Frankrijk, maar zowel in noordelijke als westelijke omvang groter. Blijkbaar is Hyperborea een gecombineerd idee van huidig Groot-Brittannië en Noorwegen/Zweden. Andere beschrijvingen plaatsten het ongeveer in de richting van de Oeral.

Het opmerkelijke aan Hyperborea is dat het één van een aantal terrae incognitae was van de Grieken en de Romeinen, waar Plinius en Herodotus, alsook Vergilius en Cicero, verslag doen van een volk dat leeftijden behaalde tot 1000 jaar en genoten van levens in complete gelukzaligheid. Volgens Herodotus (4.13) leefden de Hyperboreeërs voorbij de Arimaspi en werden ze bezocht door Aristeas, van wie men zegt dat hij een gedicht in hexameters over hen geschreven heeft (nu verloren gegaan). Hesiodus noemt de Hyperboreeërs, volgens Herodotus, "en Homerus ook in de Epigonoi, als dat werkelijk van zijn hand is". Bovendien zou de zon slechts één keer per jaar opkomen en ondergaan in Hyperborea. Grote hoeveelheden goud bevonden zich daar, bewaakt door griffioenen.

Net als met andere van dit soort legendes kunnen sommige details in overeenstemming gebracht worden met moderne kennis. Ten noorden van de poolcirkel schijnt 's zomers de zon 24 uur per dag. Aan de noordpool komt de zon slechts één keer per jaar op en gaat slechts één keer per jaar onder – waarschijnlijk de oorzaak van de foutieve conclusie dat een "dag" voor zo'n persoon een jaar lang duurt, en waardoor duizend dagen leven gelijk zou staan aan duizend jaar leven.