Harriet Tubman

Harriet Tubman toen ze jong was

Harriet Tubman was een Afro-Amerikaanse vrouw (en ontsnapte tot slaaf gemaakte vrouw). Ze heeft in de Verenigde Staten minstens 300 slaven helpen ontsnappen, naar het noorden en Canada.

Ze werd geboren in Araminta Ross op ca.  maart 1822 en overleed op 10 maart 1913. Ze was een Amerikaanse sociaal activist en abolitionist (de beweging die een einde wilde maken aan de slavernij in het land, actief vanaf het late koloniale tijdperk tot de Amerikaanse Burgeroorlog). Tubman werd als slaaf geboren en ontsnapte en voerde vervolgens zo'n 13 missies uit om ongeveer 70 tot slaaf gemaakte mensen te redden, waaronder familie en vrienden, met behulp van het netwerk van antislavernij activisten en veilige huizen die bekend staan ​​als de Underground Railroad. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog diende ze als gewapende verkenner en spion voor het Leger van de Unie. In haar latere jaren was Tubman een activist in de beweging voor vrouwenkiesrecht.

Tubman werd als slaaf geboren in Dorchester County, Maryland en werd als kind geslagen en gegeseld door haar verschillende meesters. Al vroeg in haar leven liep ze een traumatische hoofdwond op toen een woedende opzichter een zwaar metalen gewicht gooide met de bedoeling een andere tot slaaf gemaakte persoon te raken, maar haar in plaats daarvan sloeg. De verwonding veroorzaakte duizeligheid, pijn en perioden van hypersomnie (een neurologische aandoening waarbij sprake is van overmatig slapen of overmatige slaperigheid), die gedurende haar hele leven optraden. Na haar verwonding kreeg Tubman vreemde visioenen en levendige dromen, die ze toeschreef aan voorgevoelens van God. Deze ervaringen, gecombineerd met haar methodistische opvoeding, brachten haar ertoe vroom religieus te worden.

In 1849 ontsnapte Tubman naar Philadelphia, maar keerde daarna snel terug naar Maryland om haar familie te redden. Langzaam, groep voor groep, bracht ze familieleden met zich mee de staat uit en leidde ze uiteindelijk tientallen andere tot slaaf gemaakte mensen naar de vrijheid. 's Nachts reizend en in het uiterste geheim, heeft Tubman (of " Mozes ", zoals ze werd genoemd) "nooit een passagier verloren".  Nadat de Fugitive Slave Act van 1850 was aangenomen, hielp ze voortvluchtigen verder naar het noorden naar Brits Noord-Amerika (Canada) te leiden en hielp ze pas bevrijde tot slaaf gemaakte mensen aan werk. Tubman ontmoette John Brown in 1858 en hielp hem bij het plannen en werven van supporters voor zijn aanval op Harpers Ferry in 1859.

Toen de burgeroorlog begon, werkte Tubman voor het leger van de Unie, eerst als kok en verpleegster, en daarna als gewapende verkenner en spion. De eerste vrouw die een gewapende expeditie in de oorlog leidde, leidde de inval bij Combahee Ferry, waarbij meer dan 700 tot slaaf gemaakte mensen werden bevrijd. Na de oorlog trok ze zich terug in het ouderlijk huis op het terrein dat ze in 1859 had gekocht in Auburn, New York, waar ze voor haar bejaarde ouders zorgde. Ze was actief in de vrouwenkiesrechtbeweging totdat ze ziek werd en ze moest worden opgenomen in een tehuis voor oudere Afro-Amerikanen dat ze jaren eerder had helpen opzetten. Ze werd een icoon van moed en vrijheid.