Discuswerpen
| Discuswerpen | |
_pictogram.svg)
| |
| Aangesloten bij | |
| Wereldbond | World Athletics |
| Nationale bond | .svg){kind=small} Belgian Athletics  Atletiekunie  Surinaamse Atletiek Bond
|
| |
Portaal  Sport
| |
Discuswerpen is een onderdeel (discipline) van de atletiek. Bij discuswerpen wordt een schijf (een discus) weggeslingerd. Het doel is om de discus zo ver mogelijk weg te slingeren. Het is dus een voorbeeld van een krachtsport.
Discuswerpen vormt een onderdeel van de Olympische Spelen.
Geschiedenis
Discuswerpen is ontstaan in het Oude Griekenland. Het was daar een onderdeel van de klassieke Olympische Spelen. Een bekend standbeeld uit het Oude Griekenland is de Discuswerper. Dat standbeeld werd in de vijfde eeuw v.Chr. gemaakt door Myron van Eleutherae. Het originele standbeeld is verloren gegaan, maar er zijn wel een hoop kopieën gemaakt door de Romeinen. Hierdoor weten we hoe het eruitziet.
De Oude Grieken hadden geen standaardgewicht voor de discus. Het gewicht verschilde tussen de 1,35 en 4,76 kg. Vaak werd de schijf gemaakt van ijzer, lood, steen of brons. Tegenwoordig heeft het discuswerpen wel een standaardgewicht. Op die manier hebben alle sporters te maken met hetzelfde gewicht. Toch wordt nog weleens een Oudgriekse discus gebruikt.
Het discuswerpen was een van de sporten op de eerste moderne Olympische Spelen van 1896. Toentertijd werd de sport alleen door mannen beoefend. Sinds de Olympische Zomerspelen 1928 bestaat het onderdeel ook voor vrouwen.
De sport
Regels en verloop
.jpg)
Voor discuswerpen bestaan spelregels. De discus heeft bijvoorbeeld een specifiek gewicht en specifieke grootte. Mannen beoefenen de sport met een discus van 2 kilogram met een diameter (dwarsdoorsnede) van 220 millimeter. Voor vrouwen is de discus 1 kilogram met een diameter van 181 millimeter. Kinderen trainen met lichtere discussen. Voor masters zijn er juist zwaardere discussen. De discus bestaat tegenwoordig uit een houten of kunststof middendeel met een metalen rand. De schijf is helemaal symmetrisch. Desondanks kan de verdeling van het gewicht wel onregelmatig zijn.
De discus wordt geworpen vanuit een ring van 2,5 meter. Het platform is gemaakt van beton en heeft een metalen opstaande rand. Het platform ligt twee centimeter lager dan de omliggende omgeving. Deelnemers nemen een aanloop door rondjes te dragen. Ze moeten hiervoor binnen de ring blijven. Het platform wordt ook wel de werpkooi genoemd. De discus moet vervolgens in één richting geworpen worden. Die richting heet de werprichting. De werpkooi is omringd door gaas, behalve aan de kant van de werprichting. Dat gaas is bedoeld om het kijkende publiek te beschermen. Het gebeurd nog weleens dat de discuswerper de werprichting mist. Op die manier komt de discus niet in het publiek terecht.
Een worp is alleen geldig als de discus op de juiste manier de ring verlaten heeft. De discus moet vanuit de achterste helft de ring uitgegooid worden. De afstand van de discus is van de rand van de ring tot aan de plek waar de discus landt. Discuswerpers hebben vaak drie pogingen. De beste zes of acht atleten mogen daarna nog drie extra pogingen doen.
Vlucht
De periode dat de discus in de lucht is, wordt de vlucht genoemd. De discus "vliegt" dan door de lucht. Om de schijf zover mogelijk te werpen, is een bepaalde techniek nodig. Een discus die slordig geworpen is, gaat namelijk fladderen. De discus vangt dan wind en komt niet ver. Voor een goede worp moet je juist gebruikmaken van de luchtweerstand. Hierdoor ontstaan een parabool.
Onderstaande afbeelding toont een juist geworpen discus.
Records
Het record discuswerpen voor mannen is in het bezit van Mykolas Alekna uit Litouwen. Hij gooide op 13 april 2025 de discus op een afstand van 75,56 meter.
Voor vrouwen is het record in het bezit van Gabriele Reinsch uit voormalig Oost-Duitsland. Op 9 juli 1988 wierp zij de discus op een afstand van 76,80 meter.