Stekken
Het stekken van planten is een stuk nemen van een plant dat in de tuinbouw wordt gebruikt voor vegetatieve (niet-seksuele) vermeerderen van die plant. Je kunt het vergelijken met klonen. Een stuk van de stengel of wortel van de bronplant wordt in een geschikt medium zoals vochtige grond geplaatst. Als de omstandigheden geschikt zijn, begint het plantstuk als een nieuwe plant te groeien, onafhankelijk van de ouder (bronplant). Een stengelstek produceert nieuwe wortels, en een wortelstek produceert nieuwe stengels. Zo kun je makkelijk een tak (stengel) van een Wilg laten wortelen in een vaas of een pot water (het medium) en als er voldoende wortels zijn, kan de stengel in de grond gezet worden en vormt het een nieuwe boom.
Sommige planten kunnen worden gekweekt uit bladstukken, bladstekken noem je dat. Die bladstekken vormen zowel stengels als wortels. De telgen die bij het enten worden gebruikt, worden ook stekken genoemd. De natuurlijke variant van stekken is afleggen.
Voordelen
Er zijn verschillende voordelen van stekken, voornamelijk dat de geproduceerde nakomelingen praktisch klonen (kopieën) zijn van hun ouderplanten. Als een plant gunstige eigenschappen heeft, kan hij zijn voordelige genetische informatie blijven doorgeven aan zijn nakomelingen. Dit is vooral economisch voordelig omdat commerciële telers hierdoor een bepaalde plant kunnen klonen om consistentie (vaste kwaliteit) in hun gewassen te garanderen.
Nadelen
De omstandigheden waaronder men planten stekt moeten vaak precies goed zijn, anders lukt het niet. Het water (als medium) waarin de stekken wortelen, moet bijvoorbeeld regelmatig ververst worden vanwege rottingsgevaar als gevolg van bacteriën. Andere stekmiddelen als media moeten de juiste hormonen bevatten, er moeten niet te droge of te natte omstandigheden zijn, zonlicht en temperatuur op orde en dergelijke. Dat verschilt per soort plant. Dat vraagt dus om een hoop vakkennis.