Reuzenhaai

Reuzenhaai Cetorhinus maximus
Bedreigd
Leefgebied	Vrijwel wereldwijd in gematigde streken
Leefomgeving	Open zee
Behoort tot de	Kraakbeenachtige vissen (Chondrichthyes), Zoutwatervissen, Vissen
Portaal Biologie

De reuzenhaai (Cetorhinus maximus) is de een na grootste levende haai en vis, na de walvishaai, en een van de drie planktonetende haaiensoorten, samen met de walvishaai en de megabekhaai. Volwassenen reuzenhaaien bereiken meestal een lengte van 7,9 m. Het is vaak grijsbruin, met een gevlekte huid en de binnenkant van de mond is wit van kleur. De staartvin heeft een sterke achterste kiel en een halve maanvorm. Andere veel voorkomende namen zijn bothaai, olifantshaai, zeilvis en zonnevis.

De reuzenhaai komt vrijwel wereldwijd voor in de gematigde streken en komt ook voor in de Noordzee, maar heel af en toe langs de Belgische en Nederlandse kust. Alleen in de zomermaanden worden soms jonge reuzenhaaien waargenomen.

Het heeft anatomische (lichamelijk) aanpassingen voor filtervoeding, zoals een sterk vergrote mond en sterk ontwikkelde kieuwen. De zogeheten kieuwentrekkers, donker en borstelachtig, worden gebruikt om plankton te vangen terwijl het water door de mond en over de kieuwen filtert. De tanden zijn talrijk en erg klein, vaak met 100 per rij.

Van reuzenhaaien is aangetoond (door ze via satelliet te volgen) dat ze kunnen overwinteren in zowel continentaal plat (minder dan 200 m) als diepere wateren. Ze kunnen worden gevonden in kleine scholen of alleen. Ondanks hun grote omvang en dreigende uiterlijk zijn reuzenhaaien niet agressief en ongevaarlijk voor de mens.

De reuzenhaai is lange tijd een belangrijke vis geweest voor de visserij. Vooral als voedselbron, haaienvin, diervoeder en haaienleverolie. Door overbevissing zijn de populaties (groepen) zodanig afgenomen dat sommige zijn verdwenen en andere bescherming nodig hebben.

Ze kunnen last hebben van zeeprikken. Wellicht dat ze daarvoor (en voor parasieten) wel eens boven het wateroppervlak uitspringen.