Bełżec: verschil tussen versies
k |
k (Categorie:Tweede Wereldoorlog verwijderd met HotCat) |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
Al in 1940 vond er joodse dwangarbeid plaats, waarbij de arbeiders antitankgrachten moesten graven om de Sovjet-opmars tegen te gaan. De eerste stappen voor de bouw van het kamp werden gezet tussen half september en half oktober 1941 en de werkelijke bouw begon rond 1 november. De antitankgracht zou later waarschijnlijk dienen als eerste massagraf. De [[Schutzstaffel|SS]] voltooide de werkzaamheden in februari 1942 door de motor van een tank te plaatsen die met de uitlaatleidingsystemen voor vergassing moest gaan zorgen. De eerste proefmoorden vonden begin maart plaats. Het was allemaal zo geheim, dat de meeste aanwezige officieren op de [[Wannseeconferentie]] er zelfs geen weet van hadden. Slechts twee maanden later, op 17 maart 1942, begonnen de dagelijkse vergassingsoperaties in het vernietigingskamp Bełżec. Het was het eerste stationaire vernietigingskamp van Aktion Reinhard. |
Al in 1940 vond er joodse dwangarbeid plaats, waarbij de arbeiders antitankgrachten moesten graven om de Sovjet-opmars tegen te gaan. De eerste stappen voor de bouw van het kamp werden gezet tussen half september en half oktober 1941 en de werkelijke bouw begon rond 1 november. De antitankgracht zou later waarschijnlijk dienen als eerste massagraf. De [[Schutzstaffel|SS]] voltooide de werkzaamheden in februari 1942 door de motor van een tank te plaatsen die met de uitlaatleidingsystemen voor vergassing moest gaan zorgen. De eerste proefmoorden vonden begin maart plaats. Het was allemaal zo geheim, dat de meeste aanwezige officieren op de [[Wannseeconferentie]] er zelfs geen weet van hadden. Slechts twee maanden later, op 17 maart 1942, begonnen de dagelijkse vergassingsoperaties in het vernietigingskamp Bełżec. Het was het eerste stationaire vernietigingskamp van Aktion Reinhard. |
||
| − | Het eerste gedeelte van het kamp bestond uit het aankomst perron met daarbij de "kleedkamers" waar de slachtoffers hun spullen moesten afgeven en zich moesten ontkleden voor de "douche". Mannen en vrouwen gescheiden. Via een afgeschermd en gebogen pad werden ze naar de "douche" gedwongen waar ze om het leven werden gebracht door de koolmonoxide gassen van de motor. Na hun overlijden moesten andere gevangenen van het Sonderkommando hun lijken in het massagraf werpen. Later werden deze lijken opgegraven om alsnog verbrand te worden op grote open vuren. De overgebleven beenderen werden vermalen tot gruis. Eigenlijk met als doel deze enorme misdaad te verbergen. De laatste periode dat het kamp in gebruik was, duurde tot juni 1943, toen het gebied werd omgeploegd en vermomd als boerderij. Het terrein werd beplant met kleine sparren en wilde lupines en alle kampgebouwen en |
+ | Het eerste gedeelte van het kamp bestond uit het aankomst perron met daarbij de "kleedkamers" waar de slachtoffers hun spullen moesten afgeven en zich moesten ontkleden voor de "douche". Mannen en vrouwen gescheiden. Via een afgeschermd en gebogen pad werden ze naar de "douche" gedwongen waar ze om het leven werden gebracht door de koolmonoxide gassen van de motor. Na hun overlijden moesten andere gevangenen van het Sonderkommando hun lijken in het massagraf werpen. Later werden deze lijken opgegraven om alsnog verbrand te worden op grote open vuren. De overgebleven beenderen werden vermalen tot gruis. Eigenlijk met als doel deze enorme misdaad te verbergen. De laatste periode dat het kamp in gebruik was, duurde tot juni 1943, toen het gebied werd omgeploegd en vermomd als boerderij. Het terrein werd beplant met kleine sparren en wilde lupines en alle kampgebouwen en hekken werden gesloopt. Het sonderkommando die dit als (300) dwangarbeiders moesten uitvoeren werden daarna afgevoerd naar [[Sobibór (vernietigingskamp)|Sobibor]] en daar vermoord door vergassing. |
| + | |||
| + | {{Navigatie concentratiekampen Tweede Wereldoorlog}} |
||
[[Categorie:Concentratiekampen en vernietigingskampen]] |
[[Categorie:Concentratiekampen en vernietigingskampen]] |
||
| − | [[Categorie:Tweede Wereldoorlog]] |
||
Huidige versie van 10 mei 2024 om 08:48
| Bełżec | |
|
| |
|---|---|
| Joodse dwangarbeiders in Bełżec | |
| Periode | 17 maart 1942 tot eind juni 1943 |
| Type kamp | vernietigingskamp |
| Plaats | bij het plaatsje Bełżec, nabij Lublin, in  Polen
|
| Mensen | |
| Beheerder | SS-Totenkopfverbände |
| Kampcommandant | Christian Wirth (december 1941 - augustus 1942) Gottlieb Hering (augustus 1942 - juni 1943) |
| Gevangenen | Poolse, Duitse, Tsjechische, Oekraïense en Oostenrijkse joden |
| Doden | 434.508–600.000 |
Portaal  Tweede Wereldoorlog
| |
Vernietigingskamp Bełżec is een van de drie concentratiekampen (naast Sobibór en Treblinka) welke in het geheim bedacht werd met Aktion Reinhard.
Zij kunnen dit artikel lezen of bespreken met een volwassene. |
Het was een nazi-Duits vernietigingskamp in het bezette Polen. Het werd gebouwd door de SS met het doel om alle Poolse Joden te vermoorden, een belangrijk onderdeel van wat later de "Endlösung" werd genoemd. Het kamp was actief van 17 maart 1942 tot eind juni 1943. Het lag ongeveer 500 m ten zuiden van het plaatselijke treinstation van Bełżec.
Het was het op twee na dodelijkste vernietigingskamp, alleen overtroffen door Treblinka en Auschwitz. Slechts zeven Joden die slavenarbeid verrichtten bij het zogeheten Sonderkommando van het kamp overleefden de Tweede Wereldoorlog.
Al in 1940 vond er joodse dwangarbeid plaats, waarbij de arbeiders antitankgrachten moesten graven om de Sovjet-opmars tegen te gaan. De eerste stappen voor de bouw van het kamp werden gezet tussen half september en half oktober 1941 en de werkelijke bouw begon rond 1 november. De antitankgracht zou later waarschijnlijk dienen als eerste massagraf. De SS voltooide de werkzaamheden in februari 1942 door de motor van een tank te plaatsen die met de uitlaatleidingsystemen voor vergassing moest gaan zorgen. De eerste proefmoorden vonden begin maart plaats. Het was allemaal zo geheim, dat de meeste aanwezige officieren op de Wannseeconferentie er zelfs geen weet van hadden. Slechts twee maanden later, op 17 maart 1942, begonnen de dagelijkse vergassingsoperaties in het vernietigingskamp Bełżec. Het was het eerste stationaire vernietigingskamp van Aktion Reinhard.
Het eerste gedeelte van het kamp bestond uit het aankomst perron met daarbij de "kleedkamers" waar de slachtoffers hun spullen moesten afgeven en zich moesten ontkleden voor de "douche". Mannen en vrouwen gescheiden. Via een afgeschermd en gebogen pad werden ze naar de "douche" gedwongen waar ze om het leven werden gebracht door de koolmonoxide gassen van de motor. Na hun overlijden moesten andere gevangenen van het Sonderkommando hun lijken in het massagraf werpen. Later werden deze lijken opgegraven om alsnog verbrand te worden op grote open vuren. De overgebleven beenderen werden vermalen tot gruis. Eigenlijk met als doel deze enorme misdaad te verbergen. De laatste periode dat het kamp in gebruik was, duurde tot juni 1943, toen het gebied werd omgeploegd en vermomd als boerderij. Het terrein werd beplant met kleine sparren en wilde lupines en alle kampgebouwen en hekken werden gesloopt. Het sonderkommando die dit als (300) dwangarbeiders moesten uitvoeren werden daarna afgevoerd naar Sobibor en daar vermoord door vergassing.