Chirurgie
Chirurgie, heelkunde of een operatie is een medisch of tandheelkundig specialisme dat operatieve handelingen bij een persoon gebruikt om een aandoening, zoals een ziekte of verwonding, te onderzoeken of te behandelen. Het wordt ook gebruikt om de lichaamsfunctie of het uiterlijk te helpen verbeteren of om ongewenste gescheurde gebieden te herstellen. Bij het uiterlijk wordt dat vaak cosmetische chirurgie genoemd.
Het uitvoeren van een operatie kan een chirurgische ingreep, operatie of gewoon "operatie" worden genoemd. Hierbij betekent het werkwoord "opereren" een operatie uitvoeren. Daarnaast heb je chirurgische middelen en personen die te maken hebben met chirurgie; bv chirurgische instrumenten, de chirurg of chirurgische verpleegster. Een chirurgisch team bestaat uit de chirurg, de chirurgisch assistent, een anesthesist (voor de verdoving), een circulerend verpleegkundige en een chirurgisch technoloog. Chirurgie duurt meestal van minuten tot uren, maar het is meestal een eenmalige behandeling. De term "chirurgie" kan ook verwijzen naar de plaats of afdeling waar de operatie wordt uitgevoerd, eenvoudigweg het kantoor van een arts, tandarts of dierenarts. De patiënt waarop de operatie wordt uitgevoerd kan een persoon of een dier zijn. Kinderchirurgie is een specialisatie binnen de chirurgie. Dit heeft o.a. te maken met de groei van kinderen en hoe je met kinderen om moet gaan.
Chirurgie heeft vrijwel altijd iets met snijden te maken. Het dure woord voor het snijden in de huid of een orgaan heet een incisie. Er is altijd sprake van een steriele (ontsmette) omgeving, anesthesie (verdoofde), antiseptische (schone) omstandigheden, typische chirurgische instrumenten en hechten (hechtdraad) of nieten. Alle vormen van chirurgie worden als invasieve procedures beschouwd, waarbij er (van binnen) via een snede wordt gekeken wat er aan de hand is. Een voorbeeld daarvan is een hartkatheterisatie; dit is een ingreep via een bloedvat in de pols of de lies waarbij de arts de bloedvaten van het hart in beeld brengt. Dit gebeurt met een dun slangetje, die een katheter heet. Hiermee kan de arts via de bloedvaten bij het hart komen.
Soorten operaties
- Op basis van tijd: een geplande (electieve) operatie - deze wordt uitgevoerd om een niet-levensbedreigende aandoening te corrigeren en wordt uitgevoerd op verzoek van de persoon. Een uitgestelde (semi-electieve) operatie is een operatie die moet worden uitgevoerd om blijvende invaliditeit of overlijden te voorkomen, maar die voor een korte tijd kan worden uitgesteld. Een Spoedchirurgie is een operatie die zo snel mogelijk moet worden uitgevoerd om overlijden of ernstige handicaps en/of verlies van ledematen en functies te voorkomen, bijvoorbeeld na een verkeersongeval.
- Op basis van het doel: er wordt een kijkoperatie uitgevoerd om een diagnose te helpen of te bevestigen. Therapeutische chirurgie behandelt een eerder gediagnosticeerde aandoening. Cosmetische chirurgie wordt gedaan om het uiterlijk van een anders normale structuur te verbeteren.
- Per type procedure: Bij amputatie wordt een lichaamsdeel afgesneden, meestal een ledemaat (arm of been); castratie (het wegnemen van de balletjes of eierstokken) is ook een voorbeeld. Resectie is het verwijderen van het geheel van een inwendig orgaan of lichaamsdeel, of een deel van zo'n orgaan of lichaamsdeel (bijvoorbeeld een maagverkleining). Excisie is het uitsnijden of verwijderen van slechts een deel van een orgaan, weefsel of ander lichaamsdeel van de persoon (bijvoorbeeld een huidafwijking). Extirpatie is de volledige excisie of chirurgische vernietiging van een lichaamsdeel (bijvoorbeeld het wegnemen van een gezwel). Herbeplanting is het opnieuw bevestigen (aannaaien) van een afgehakt of afgezaagd lichaamsdeel (bijvoorbeeld een vinger). Reconstructieve chirurgie omvat de reconstructie (opnieuw maken) van een gewond, verminkt of vervormd lichaamsdeel (bijvoorbeeld een neus of oor). Transplantatiechirurgie is de vervanging van een orgaan of lichaamsdeel door het inbrengen van een ander lichaamsdeel van een ander mens (of dier) in de persoon die een operatie ondergaat (bijvoorbeeld een harttransplantatie of orgaandonatie).
- Per lichaamsdeel: Wanneer een operatie wordt uitgevoerd aan één orgaansysteem of structuur, kan deze worden ingedeeld (genoemd) naar het betrokken orgaan, orgaansysteem of weefsel. Voorbeelden zijn hartchirurgie (uitgevoerd op het hart), gastro-intestinale chirurgie (uitgevoerd in het spijsverteringskanaal en de bijbehorende organen) en orthopedische chirurgie (uitgevoerd op botten of spieren).
- Naar mate van invasiviteit van chirurgische procedures: Minimaal-invasieve chirurgie omvat kleinere incisies (insnijdingen) aan de buitenkant om mini-instrumenten in een lichaamsholte of -structuur in te brengen, zoals bij laparoscopische chirurgie (kijken in de buik) of angioplastiek (beter bekend als dotteren, het plaatsen van een soort ballonnetje of veertje in een bloedvat om deze wijder te maken). Daarentegen vereist een open chirurgische procedure zoals een laparotomie een grote insnijding om toegang te krijgen tot het binnenin gelegen orgaan (bijvoorbeeld een openhartoperatie).
- Door gebruikte apparatuur: Laserchirurgie omvat het gebruik van een laser voor het snijden (wegbranden) van weefsel in plaats van een scalpel (heel scherp mesje) of soortgelijke chirurgische instrumenten. Microchirurgie omvat het gebruik van een operatie-microscoop voor de chirurg om kleine structuren te zien. Robotchirurgie maakt gebruik van een chirurgische robot, zoals de "Da Vinci" of de "ZEUS", om de instrumentatie onder leiding van de chirurg (eventueel op afstand) te besturen. Met de Da Vinci robot kan de chirurg de handelingen preciezer uitvoeren dan zonder robot en heeft hij meer bewegingsvrijheid dan met de hand.
Moeilijke termen
Artsen gebruiken voor de lichaamsdelen Latijnse of Griekse namen. Je 'buik' wordt bijvoorbeeld 'Laparo' genoemd en je 'hart' heet in het Grieks 'Kardia'. Een hartdokter heet een cardioloog. Ook de handelingen hebben Griekse of Latijnse namen. 'Kijken' is in het Grieks 'scopein'. 'Laparoscopie betekent dan 'kijken in de buik'. 'Ektomia' komt uit het Grieks en betekent (weg)snijden.
Plaats
Een kleine chirurgische ingreep wordt vaak op de poli (polikliniek) gedaan, terwijl een grote en vaak langdurige operatie op de operatiekamer (OK - intramurale) van het ziekenhuis wordt gedaan. De patiënt ligt dan vaak op een operatietafel. Deze ruimte moet zo goed mogelijk schoon zijn en de instrumenten (gereedschappen) worden gesteriliseerd (steriel gemaakt). Ook de verbandmiddelen zijn allemaal steriel verpakt en worden pas vlak voor het gebruik uit de verpakking gehaald om te voorkomen dat er ziekmakende bacteriën in de wond kunnen komen. Het personeel van de operatiekamer moet steriele kleding dragen (scrub, een scrubkap, een steriele operatiejas, steriele latex- of niet-latexpolymeer handschoenen en een chirurgisch masker) en ze moeten handen en armen schrobben met een goedgekeurd ontsmettingsmiddel voor elke operatie.
Voorzorg
Voordat een patiënt wordt geopereerd worden er allerlei medische onderzoeken gedaan (algehele conditie, bloedonderzoek, bloeddruk, röntgenfoto e.d.) en vragen gesteld (heeft de patiënt een allergie, zit de klacht in de familie etc.). Bij kinderen moeten de ouders toestemming geven voor de operatie en een formulier ondertekenen. Volwassenen geven zelf toestemming. In sommige gevallen mag je een tijd van tevoren niet meer eten en/of drinken.
Voordat de patiënt de operatieruimte in gaat, kleed hij of zij zich om en krijgt eventueel een operatiehemd. Er wordt nog eens goed doorgenomen waar er geopereerd gaat worden en het operatiegebied wordt eventueel gemarkeerd met een speciale stift. Ook wordt het operatiegebied gereinigd door een antiseptisch (ontsmettings) middel aan te brengen. Eventuele haargroei wordt weggeknipt of geschoren.
De patiënt wordt bijgestaan door een anesthesist of verpleger/verpleegster om een specifieke chirurgische houding in te nemen, waarna steriele doeken worden gebruikt om de operatieplaats of in ieder geval een groot gebied rondom het operatiegebied te bedekken.
Anesthesie (verdoving) wordt toegediend om pijn van een insnijding, werk aan het weefsel en pijn bij het hechten (dicht naaien) te voorkomen. Afhankelijk van het soort operatie kan de verdoving lokaal of als algehele verdoving worden gegeven (dan ben je helemaal verdoofd, in een soort slaap gebracht). In zo'n geval wordt de patiënt ook geïntubeerd (adembuis ingebracht) en beademd door een longmachine.
Tijdens en na de operatie
Bloed of bloedexpanders kunnen worden toegediend om het bloedverlies tijdens de operatie weer aan te vullen. De anesthesist houdt nauwkeurig de ademhaling, de verdoving en bloedcirculatie (hartslag) in de gate. Zodra de operatie is voltooid, worden hechtingen of nietjes gebruikt om de incisie (insnijding) te sluiten. Zodra de incisie is gesloten, worden de anesthetica (verdovingsmiddelen) gestopt of er wordt een wakker-maak-middel toegediend en wordt de persoon van de beademing gehaald en geëxtubeerd (als algehele anesthesie werd toegediend).
Nazorg
Na voltooiing van de operatie wordt de persoon overgebracht naar de postanesthesieafdeling (verkoeverkamer of herstelkamer) en nauwlettend gevolgd. Wanneer wordt vastgesteld dat de persoon hersteld is van de anesthesie, wordt hij / zij ofwel overgebracht naar een chirurgische afdeling elders in het ziekenhuis of naar huis ontslagen.
Tijdens de periode na de operatie wordt de algemene functie van de persoon beoordeeld, wordt het resultaat van de operatie zelf beoordeeld en wordt de operatieplaats gecontroleerd op tekenen van infectie.
Als verwijderbare hechtingen worden gebruikt, worden deze 7 tot 10 dagen na de operatie verwijderd, of nadat de genezing van de incisie in volle gang is. Tot die tijd kan de patiënt meestal niet douchen. De patiënt krijgt voorlichting welke pijnstillers hij of zij mag/moet gebruiken.
Tijdens en na de herstelperiode kunnen andere vervolgonderzoeken of revalidatie worden voorgeschreven.
Geschiedenis
Chirurgische behandelingen dateren uit de prehistorie.
Chirurgische teksten uit het oude Egypte dateren van ongeveer 3500 jaar geleden.
Overblijfselen uit de vroege Harappan- periodes van de beschaving van de Indusvallei (ca. 3300 v.Chr.) tonen aan dat er tanden zijn geboord die dateren van 9.000 jaar geleden. Susruta was een oude Indiase chirurg die algemeen wordt beschouwd als de auteur van de verhandeling Sushruta Samhita. Hij staat bekend als de "vader van de chirurgie". Het is een van de oudste bekende chirurgische teksten en beschrijft in detail het onderzoek, de diagnose, de behandeling en de prognose (voorspellen) van talrijke aandoeningen, evenals procedures voor verschillende vormen van cosmetische chirurgie, plastische chirurgie en neuscorrectie.
In het oude Griekenland functioneerden tempels gewijd aan de genezer-god Asclepius. De Griekse Galenus van Pergamon was een van de grootste chirurgen van de antieke wereld en voerde vele gedurfde operaties uit - waaronder hersen- en oogchirurgie - die gedurende bijna tweeduizend jaar niet meer werden geprobeerd. De arts Hippocrates verklaarde in de eed (ca. 400 v. Chr.) dat huisartsen nooit operaties mogen uitvoeren en dat chirurgische procedure moeten worden uitgevoerd door specialisten.
Tijdens de Islamitische Gouden Eeuw (8e tot de 14e eeuw), grotendeels gebaseerd op het boek de Pragmateia van Paul van Aegina, de geschriften van Abulcasis (Abu al-Qasim Khalaf ibn al-Abbas Al-Zahrawi), een Andalusisch-Arabische arts en wetenschapper die werkzaam was in de Zahra-voorstad van Córdoba. Zij hadden een grote invloed op de geneeskunde. Al-Zahrawi vond verschillende chirurgische instrumenten uit en experimenteerde met nieuwe chirurgische technieken. Hun geschriften hebben tot ver na de middeleeuwen als handboek voor de geneeskunde (ook in Europa) in verschillende vertalingen gediend.
In Europa groeide de vraag naar chirurgen om jarenlang formeel te studeren voordat ze gingen oefenen; universiteiten zoals Montpellier , Padua en Bologna waren bijzonder bekend. In de 12e eeuw schreef Rogerius Salernitanus zijn Chirurgia, waarmee hij de basis legde voor moderne westerse chirurgische handleidingen.
Andreas Vesalius, was een spilfiguur in de Renaissance. In zijn anatomische boeken De humani corporis fabrica legde hij de vele anatomische fouten in het werk van de Griekse Galenus van Pergamon bloot en pleitte hij ervoor dat alle chirurgen zouden trainen door zelf praktische operaties uit te voeren. De tweede belangrijke figuur in dit tijdperk was Ambroise Paré (soms gespeld als "Ambrose"), een Franse legerchirurg van de jaren 1530 tot aan zijn dood in 1590.
Het vak chirurgie kreeg tijdens het tijdperk van de Verlichting in Europa een stevige, wetenschappelijke basis. Een belangrijke figuur in dit opzicht was de Schotse chirurgische wetenschapper, John Hunter, die algemeen wordt beschouwd als de vader van de moderne wetenschappelijke chirurgie. Hij was één van de eersten die het belang van pathologie begreep, het gevaar van de verspreiding van infecties en hoe het probleem van ontsteking van de wond moest worden aangepakt. Hij voerde zijn eigen chirurgische experimenten uit om de waarheid van de zaak vast te stellen. Om vergelijkende analyse te vergemakkelijken, bouwde hij een verzameling op van meer dan 13.000 exemplaren van afzonderlijke orgaansystemen, van de eenvoudigste planten en dieren tot mensen. Dergelijke (aangetaste) organen werden bewaard in afgesloten glazen flessen met het zogeheten sterk water.
In Nederland speelde Claes Pieterszoon, beter bekend als Nicolaes Tulp (Amsterdam, 9 oktober 1593 – aldaar, 12 september 1674) een belangrijke rol in de anatomie en ontleding van het menselijk lichaam. In 1628 werd Tulp benoemd tot praelector anatomiae van het chirurgijnsgilde. In deze functie werd hij in 1632 afgebeeld door Rembrandt op diens 'Anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp'.
Andere belangrijke 18e- en vroege 19e-eeuwse chirurgen waren onder meer Percival Pott (1713-1788), Astley Paston Cooper (1768-1841) en James Syme (1799-1870).
Vanaf de jaren 1840 begon de operatie drastisch van karakter te veranderen met de ontdekking van effectieve en praktische anesthetische chemicaliën zoals ether, voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse chirurg Crawford Long, en chloroform, ontdekt door de Schotse verloskundige James Young Simpson en later ontwikkeld door John Snow, arts van koningin Victoria.
De eerste vooruitgang in de bestrijding van infecties werd in 1847 geboekt door de Hongaarse arts Ignaz Semmelweis, die opmerkte dat medische studenten die net uit de sectiekamer kwamen, meer moedersterfte veroorzaakten dan vroedvrouwen. Semmelweis voerde, ondanks spot en tegenstand, verplichte handen wassen in voor iedereen die de chirurgische afdelingen betrad. Ook de Engelse Joseph Lister, was een pionier op het gebied van antiseptische chirurgie. De Franse chemicus Louis Pasteur, bracht hem op het idee om instrumenten te reinigen in fenol of carbolzuur. Hierdoor werden infecties sterk teruggedrongen. Lister realiseerde zich dat een infectie beter vermeden kon worden door te voorkomen dat bacteriën sowieso in wonden terecht zouden komen. Dit leidde tot de opkomst van steriele chirurgie. Lister introduceerde de stoomsterilisator om apparatuur te steriliseren, voerde een strenge handwas in en voerde later het dragen van rubberen handschoenen in.
Het gebruik van röntgenstralen als een belangrijk medisch diagnostisch hulpmiddel begon met hun ontdekking in 1895 door de Duitse natuurkundige Wilhelm Röntgen. Hij merkte op dat deze stralen de huid konden binnendringen, waardoor de skeletstructuur kon worden vastgelegd op een speciaal behandelde fotografische plaat.
Specialisaties
Er zijn meer dan 20 chirurgische specialismen, elk gericht op een bepaald lichaamsdeel zoals de borst en het hart, de buikholte, KNO (keel, neus en oren), kanker, het oog enzovoorts. Ook hier worden veelal de medische namen gebruikt:
- Algemene operatie (buikinhoud)
- Borst(en)
- Cardiothoracaal (in de borstholte; hart en longen)
- Colorectaal (dikke darm en anus ofwel poepgat)
- Craniofaciale chirurgie (hoofd en gezicht)
- Tandheelkundige chirurgie
- Endocrien (klieren, bijvoorbeeld schildklier)
- Gynaecologie (het vrouwelijke voortplantingssysteem)
- Neurochirurgie (hersenchirurgie)
- Oogheelkunde
- oncologisch (vooral kanker tumoren)
- Mondziekten en Kaakchirurgie
- Transplantatie
- Orthopedische chirurgie (aandoeningen van het bewegingsapparaat)
- Handchirurgie
- KNO (keel, neus en oren)
- Pediatrisch (Kinder chirurgie)
- Plastisch (restauratie, reconstructie of wijziging van het menselijk lichaam, bijvoorbeeld brandwonden)
- Podotherapeutische chirurgie (voeten en enkels)
- Huid
- Trauma (spoedeisende chirurgie)
- Urologie (mannelijke en vrouwelijke urinewegstelsel en de mannelijke voortplantingsorganen)
- Vasculair (het vaatstelsel, zoals slagaders, aders en lymfatische circulatie)